بزرگنمایی:

ویروسی مخرب تر از "کرونا"ی نو ظهور در کشور و استان ما وجود دارد که سالهاست نه تنها باعث تلفات انسانی در جامعه شده بلکه قرن هاست این مملکت را از توسعه و پیشرفت عقب رانده است و آن چیزی نیست جز ویروس مخرب و کشنده " ضعف مدیریت "

حتی سیاست و تحزب بعنوان نمادهای استحکام پایه های دمکراسی ، راه را از اهداف چندین و چندساله مطالبه گری جدا کرده و برخی  آن را به مهری برای سند زدن قدرت و مدیریت به نام  خود و دارودسته اشان  مبدل کرده اند ، سیاسیون منفعت طلبی که سیاسی بازی را معبری برای کسب جایگاه برای رسیدن قدرت وثروت معنا نموده اند.

  " ضعف مدیریت " رانت  و رابطه در مدیریت کلان ، میانی وحتی پایینی کشور جایگاه ویژه ای پیدا کرده  و به جای شایسته سالاری و استفاده از ظرفیت های افراد متخصص و متعهد ، ایجاد فرصت رقابت عالادنه برای رشد اقتصادی کشور ، همانند بختکی به جان پایه های مدیریتی کشور افتاده است.

متاسفانه به جای اینکه قدرت و جایگاه به فرصتی برای نمایش خدمت رسانی و رفع دغدغه های مردم و کمک به رفع مشکلات کشور در گردنه های حساس تبدیل شود ، به بازاری مکاره برای بالا کشیدن داروندار ملت و رونق شغل وجایگاه اجتماعی دوستان ، باجناق ها ، دامادها و . . .  برخی تبدیل شده است!

این روزها همه‌چیز تحت شعاع گرانی و تورم قرار گرفته است . دیگر کسی سراغ عملکرد و بازخواست از مدیران تنبل و پشت میز نشین نمی‌رود. حتی دیگر آمارهای کاغذی هم صدای کسی را بلند نمی‌کند ! خسارت های چند میلیاردی به استان بخاطر بی کفایتی بعضی مدیران ، حتی خم به ابروی مجریان و ناظران نمی اندازد !

حالا دغدغه گرانی اقلام اساسی و شایعه کمبود مرغ و روغن نباتی نمی‌گذارد به پروژه‌های مهمی که نیمه تعطیل شده‌اند هم فکر کرد. کم التفاطی مسئولین ارشد استان در مقابل روزمرگی مدیران تحت امرشان هم جای تأمل دارد!

با وجود برگزاری همایش های بزرگ اقتصادی ، نشست های چند جانبه با سرمایه گزاران خارجی و گزارش اینکه « استان به یک کارگاه بزرگ عمرانی تبدیل شده است »  نه اشتغال پایداری ایجاد شد که از بار بیکاری استان بکاهد و نه صنعتی نو برپا گردید ، نه مانعی از سر راه واحدهای صنعتی برداشته شد ، نه راه چرخ‌های تولید تسهیل ، نه بانک‌ها راغب شدند که پول‌های مردم را صرف استان کنند و نه مصوبات ستادها از کاغذ به فعل درآمدند ! ؛ اگر اتفاقی رخ داده روی خلاقیت برخی مدیران بوده است نه برنامه محوری استان.

 یک سال قبل ، استاندار همدان انگشت خود را به سوی مدیران ضعیف نشانه رفت ؛ به مدیرانی که نتوانند پا به پای مدیر ارشد استان در جهت پیشرفت استان حرکت کنند اخطار داده شد .

توپ و تَشَر استاندار به مدیران استان نوید از عزم جدی برای برخورد با مدیران کم‌کار و آمار ساز می‌داد.

رگ گردن بعضی از نمایندگان مردم استان در مجلس شورای اسلامی از کم کاری برخی مدیران و آمارهای اشتغال ساختگی‌شان حسابی باد کرده بود !

رسانه‌ها آن روزها چه با آب و تاب حرف‌های استاندار و معاونینش را تیتر جریده و سایت‌ها می‌کردند !

اما با گذشت اندک زمانی از آن روزها تب‌ وتاب‌ها خوابید ، در همان ایام خطاب به استاندار نوشتیم : « آقای استاندار ! آخر پاییز است ، جوجه هایتان را نمی شمارید !؟ »

گرانی افسارگسیخته همه‌چیز را تحت شعاع قرار داد ، آمارها تکانی که نخورد هیچ ، بر هیچ بودنشان افزوده شد و مدیران آمار ساز که سرشان به زیر بود و تن‌شان لرزان ، حالا شاخ و شانه‌شان همچنان پا برجاست ! نه کسی عزل شد و نه آماری اصلاح‌ گردید !

واقعیت این است که با گذشت یکسال از تشکیل مجلس جدید و به بهانه پایان دوران دولت یازدهم ، حاشیه امن مدیران کم‌کار زیادتر شده است ، شاید متانت و تعامل مجمع نمایندگان استان به مذاق بعضی‌ها خوش بیاید ، اما چنین تصور می‌شود که این متانت و وقار جای خود را به بی‌تفاوتی و ولنگاری نظارتی داده است ؛ بی‌تفاوتی که گر چه منفعت کسانی در آن نهفته است اما  قطعاً خیر و صلاح استان در آن نیست.

نگاه ما در موضوع بکارگیری مدیران ، قبیله ای نیست ، نه تاکید صرف بر مدیر بومی داریم و نه مدیران غیر بومی را باعث و بانی تمام مشکلات استان می دانیم ؛ نگاه و تاکید ما بر شایسته سالاری و البته با اولویت مدیران توانمند استان است .

متاسفانه در برهه های زمانی مختلف گذشته شاهد انتصابات سلیقه‌ای و اتوبوسی مدیران در استان بودیم و نظارتی هم بر صلاحیت مدیران به کار گرفته شده صورت ‌نمی گیرد.

بی تردید تدوین “نظام جامع انتصابات” نیاز امروز کشور است . با وجود این نظام ، قطعا مدیران با صلاحیت به راس کار آمده و با تغییر دولت ها و استانداران و … شاهد جابجایی اتوبوسی مدیران ، چه بومی و چه غیر بومی  نخواهیم بود.

مجمع نمایندگان استان آنچه در ظاهر بیان می کنند مدیران آمارده و آمارساز را قبول ندارند ، اما آنچه در عمل دیده می شود معیار سنجش مدیریت از نظر بسیاری از آقایان نماینده ، میزان نزدیکی ، هماهنگی و همکاری مدیر با ایشان است !

نمی توان ادعای « راس امور و خادم مردم » بودن داشت و در بزنگاه انتصابات ناهمگون و بکارگیری اتوبوسی مدیران ضعیف ، راه خود را از مردم جدا کرد و بی طرفی خود را در انتصابات مدیران اعلام کرد ، گر چه خبرهای پیدا و نهان عکس این ادعا را ثابت می کند ! و به قولی چون به خلوت می روند ، آن کار دیگر می کنند ! 

 اصحاب رسانه بعنوان رکن چهارم دموکراسی و چشم بیدار مردم زمانی آمارها را قبول دارند که واقعا اثرات آنها را به چشم و در سطح جامعه ببینند و اگر مدیری نمی تواند مشکلات را حل کند بهتر است این مسئولیت را بگذارد و کنار برود.

معمولا یکی از ویژگیهای برجسته مدیران نالایق و ضعیف این است که چون مدیر سفارشی می باشند و با رابطه بر سر کار آمده اند تلاش می کنند به کرات از مکانیسم دفاعی جابجایی استفاده کنند .

از آسیب های جدی چنین مدیرانی یکی این است که در وهله اول به دو علت استعدادها را خفه می کنند : یکی اینکه خودشان استعدادی ندارند و مفهوم خلاقیت را نمی فهمند دیگر اینکه می ترسند شکوفایی زیر مجموعه تحت مدیریت شان هویت و کارآیی آنها را زیر سئوال ببرد ،  بنابراین مدام به فکر یارگیری و باج دهی به عده ای و در عوض تحقیر و سرکوب عده ای دیگر می افتند تا اینکه آگاهانه و یا ناخود آگاه به دو خواسته نامشروع خود برسند یکی حفظ غرور کذایی و شکسته شده ، و دیگری توجیه ضعف مدیریت با بحران آفرینی و متهم کردن دیگران.

در بعضی ادارات استان نوع دیگری از زیان های مدیریت ضعیف قابل مشاهده است : مدیران نالایق و ضعیف ، امنیت روانی مجموعه زیردست خود را همیشه به هم می زنند و با جاسوس پروری انگیزه کاری افراد را با خطر جدی مواجه می نمایند یعنی این تیپ مدیران دوست دارند همه برای آنها خبرچینی کنند و ای بسا استعدادهای درخشان با چنین بازخوردهایی به نیروهای مخل امنیت روانی جامعه بدل می شوند !

این مدیران رانتی ، ژن برتری و باندی را چه کسی بر‌می‌گزیند ؟ چرا وقتی ناتوانی و ناکارآمدی ایشان اثبات شد، هیچ کس سراغ مقام منصوب کننده و تصمیم گیرنده که این فرصت را برای فردی با این ظرفیت و توانمندی پایین از جایگاه کسب شده ایجاد کرده نمی‌رود و او را بازخواست و محاکمه نمی‌کند!؟ این حاشیه های امن تا کی ادامه خواهد داشت!؟