بزرگنمایی:

درایامی که به بازگشایی دانشگاه ها نزدیک می شویم زمزمه های درخواست و موافقت انتقالی دانشجویان دانشکده فنی تویسرکان به همدان و دیگرشهرستانها شنیده می شود که این روند با عث می شود آخرین ضربه ها بر پیکر ناتوان دانشکده فرود آید و شوربختانه درهیچ یک از اخبار و مصاحبه های منتشر شده از مخالفت با انتقالی دانشجویان، کوچکترین خبری به چشم نمی خورد.

نزدیک به دو دهه قبل بزرگترین دانشکده اقماری دانشگاه بوعلی همدان با حدود 20 هزار متر مربع زیربنا با عنوان دانشکده فنی در تویسرکان ساخته شد؛ پس از این اتفاق مبارک بود که در شهرستانهای دیگراستان نیز دانشکده هایی مشابه در ساختمان های استیجاری افتتاح کردند که امروزه برخی از آن شهرها مانند اسدآباد به دانشگاه مستقل سیدجمال الدین اسدآبادی و دانشگاه علوم پزشکی اسدآباد ارتقا یافته اند اما دانشکده فنی تویسرکان که زیرساختی به مراتب بهتر از دیگر شهرستانهای استان داشت امروزه در وضعیتی قرار دارد که نفس هایش به شماره افتاده است و حتی رمقی برای بقا هم ندارد!

تردیدی نیست که فعالیت یک دانشکده فنی، علمی و اثر گذار در یک شهرستان موهبتی مغتنم برای آن منطقه است که زمینه رشدعلمی، اشتغال و توسعه متوازن شهرستان را فراهم می کند و منطق و عقلانیت حکم می کند که گامهای محکم و موثری برای بقا و گسترش فعالیت آن برداشته و نسبت به جذب بیشتر دانشجو اقدام گردد. 

آقایان مسئولین شهرستان خوب می دانند مشکلات کنونی دانشکده ریشه در سالهای متمادی دارد که آنها در تشکیل جلسات و پر کردن رسانه ها و فضای مجازی از عکس های جلسات بی ثمر یا کم بهره، از یکدیگر سبقت می گرفتند تا انداختن چند قرص مسکن به دهان این بیمار رنجور را به نام خود ثبت نمایند!

دو سال قبل خبرنگار خورشید غرب در مصاحبه با دکتر زلفی گل و همچنین یک مقام اجرایی وزارت مربوطه مشکلاتی از قبیل کمبود پذیرش دانشجو، جذب استاد، عدم وجود هیئت علمی، نبود خوابگاه مناسب، راه دسترسی نامناسب به دانشکده و عدم ظرفیت‌ لازم شهر برای پذیرش تعداد بیشتر دانشجویان را احصا نمود که عدم رفع این مشکلات وضعیت را پیچیده‌تر کرده است که در این سالها قدم های اساسی برای رفع ریشه ای این مشکلات برداشته نشده است! و مسئولین شهرستانی با پیروی از سیاست منسوخ شده " دم غنیمت است " این ایام را بدون حل مشکلات اساسی دانشکده گذراندند تا فرصت سوزی باعث شود تعطیلی دانشکده رنگ جدی تری به خود بگیرد!

مراحل ساخت و تکمیل سلف غذاخوری دانشجویی دانشکده فنی و منابع طبیعی تویسرکان به صورت مستمر از سال 1390 شروع شد و در 3 طبقه و به مساحت 1500 متر مربع به اتمام رسیده است، بخشی از پروژهای یادشده، از جمله سلف غذاخوری دانشجویی دانشکده فنی و منابع طبیعی تویسرکان در قالب وقف و خیّرساز با سرمایه و همت خیّر نیک‌اندیش مهندس سیدمحمد ذوالفقاری ساخته شده است .

مجموع اعتبار صرف شده در این پروژه از طرف خیر مبلغ 75 میلیارد ریال و از طرف دانشگاه بوعلی‌سینا نیز مبلغ 25 میلیارد ریال می‌باشد؛ این امر حاکی از آن است که کمک مردمی برای بقا و گسترش فعالیت دتنشکده پای کار آمده و این عزم جدی مسئولین است که نتوانسته است در این سالها نقش خود را به درستی ایفا نماید!

این افتضاح مدیریتی در حالی رخ می دهد که شهرستان ملایر راه اندازی دانشگاه پزشکی را اطلاع رسانی می کند و شهرستان اسدآباد با جمعیتی به مراتب کمتر از تویسرکان به دانشگاه مستقل سیدجمال الدین اسدآبادی و دانشگاه علوم پزشکی ارتقاء یافته و به قول آن آقای همشهری تبلیغاتچی دلمان را به عناوین تو خالی "شخصیت ملی" خوش کرده باشیم که اگر نباشند هیچ کس دیگری در شهرستان توان انجام کار را ندارد!

درایامی که به بازگشایی دانشگاه ها نزدیک می شویم زمزمه های درخواست انتقالی دانشجویان دانشکده فنی به همدان و دیگرشهرستانها شنیده می شود و این روند با عث می شود آخرین ضربه ها بر پیکر ناتوان دانشکده فرود آید و شوربختانه درهیچ یک از اخبار و مصاحبه های منتشر شده در خصوص مخالفت با انتقالی دانشجویان، کوچکترین خبری به چشم نمی خورد و گویی نه تنها عزم جدی و عملی برای حفظ دانشکده در بین مسئولین شهرستان وجود ندارد بلکه بنا بر ادعای دانشجویان دانشکده، بعضی از مسئولین مشخص شهرستان که سال گذشته وعده داده بودند که به دانشگاه بروند و با آنها درباره مشکلات‌شان گفتگو کنند، اما متأسفانه حتی برای شنیدن دغدغه‌های دانشجویان نیز حاضر نشدند!

حال و روز این ایام دانشکده فنی و منابع طبیعی تویسرکان به این ضرب المثل شباهت زیادی دارد که می گوید: ترقی می کنند پائین به بالا، ما از بالا به پائین می ترقیم!